“Bord met rode, gele en groene bollen”

Dit is de zwaargewicht (bijna 4 kilo) onder mijn knikkerspellen en daardoor niet echt heel handig voor kleinere kinderen; die kunnen wel wat hulp gebruiken als het spel op een tafel moet worden geplaatst. Ik denk dan ook dat het hier gaat om een stukje huisvlijt van een ijverige doe-het-zelver. De achterkant van het spel bestaat uit 2 grove, dikke planken met daarop aan de bovenkant een vrij dikke dwarsbalk en aan de onderkant een veel dunnere, om er zo voor te zorgen dat het spel schuin naar beneden afloopt. De boven- en zijkanten van het spel zijn knap afgewerkt. Het spel heeft geen trekmechaniek en de knikker of kogel dient hier te worden weggeschoten met een (kleine) schietstok (keu). De schietstok ontbreekt bij dit spel, maar ik heb er wel een aantal spellen in mijn bezit waarbij de keu aanwezig is. Op het donkerbruine speelveld heeft de maker vooraf een patroon van cirkels en halve cirkels getekend. Dit om zo gemakkelijk de posities van de knikkerpotjes te bepalen. Er zijn er in totaal tien, alle gevormd door rijen metalen spijkertjes. De grootste knikkerpot midden op het bord heeft een dubbele rij spijkertjes, 10 punten voor het groene vak en 50 voor het gele vak. Helemaal onderaan bevinden zich 6 vakjes, elk ontsloten door een poortje. Valt de knikker in een van deze vakjes dan heeft de speler kans op een plus-score of een min-score. De gekleurde vakken in de kleuren rood, groen en geel zijn net als de scores erin met de hand geschilderd, wat weer leidt tot de conclusie dat dit een eigen bouwsel is. Op internet zijn genoeg voorbeelden te vinden van deze en andere soorten “self-mades”.